Vuurduin - Eva Meijer

Vuurduin, Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt

Ik kan de zeepokken niet vinden. Het is een warme zaterdagnamiddag in september, ik ben net aangekomen op het eiland en loop langs het water in de haven. Ik ben hier bijna twintig jaar niet geweest.

De natuur verdwijnt. Diersoorten sterven uit, ecosystemen gaan eraan, de permafrost smelt, onze winters worden herfst. Maar wat is de natuur eigenlijk? En is het denken over een natuur die losstaat van de mens niet juist de oorzaak van veel van onze problemen, zoals de klimaatcrisis en de coronapandemie?

In het essay Vuurduin gaat Eva Meijer een week naar Vlieland. Het ecosysteem van de Wadden staat onder druk, maar er liggen ook delen van haar eigen geschiedenis op het eiland, tijd die nooit meer terugkomt. Met behulp van schrijvers, filosofen, kunstenaars en hond Doris gaat Meijer op zoek naar wat er nu precies verdwijnt en wat we ertegenover kunnen zetten.

Eva Meijer (1980) is filosoof en schrijver. Ze schreef tien boeken, haar werk is vertaald in achttien talen. Haar filosofische werk gaat vooral over taal (inclusief stilte) en sociale rechtvaardigheid, waarin ze een belangrijke plek inruimt voor de politieke stem van dieren. In september 2017 promoveerde ze cum laude in de filosofie op het proefschrift Political Animal Voices aan de Universiteit van Amsterdam.