Dinerbord - Dit ongeveer allemaal

Dit ongeveer allemaal

De geur van versgesneden
gras, de gierzwaluw die er
opeens weer was, een trotse
wolk in onversneden blauw.

Een steelse blik van jou, twee
paarden, dampend bij een hek,
armen om je nek, een eenzame
accordeon die zomaar speelt.

En dan novemberzon, iemand die
danst of niet, nog lacht, een kind
dat dromend mompelt in de nacht.

Ten slotte op een stille, witte plek,
die dingen in gedachten, de ogen
dicht - en nergens meer op wachten.

gedicht: Hans Kuyper